آئین مستان

بابا، از این زمین دلم گرفته

كه بابام و ازم گرفته

دنیا رو موج غم گرفته، بابا

بابا، هر دختری عشقش باباشه

عاشق حرفا و صداشه

می خواد كه بی بابا نباشه، بابا

چشام داره میباره اما به روت می خندم

با چه دلی می دونی زخم تو رو می بندم

بمون پیشم كه با تو به سینه غم نمیاد

چی كار كنم باباجون، زخم توهم نمیاد

بابا، آروم نداره این دل من

از وقتی گفته اُم اِیمن

از بی حیاییای دشمن

بابا، بگو دروغه اینكه اینجا

ما رو میارن چون اسیرا

دروغه حرف نون و خرما

بابا نگو درسته كه دل رومیدن آزار

بابا نگو كه راسته قصه كوچه بازار

نگو یه روز می بینم سنگ بارون سرا رو

نگو یه روز می بینم غارت معجرا رو

نمیشه باورم که وقته رفتنه

تموم این سفر بارش رو شونه ی منه

داداش، کجا میخوای بری

چرا منو نمی بری

حسین، این دم آخری

چقدر شبیه مادری

قرارمون چی شد که بی قرار هم باشیم

داداش، هر چی که پیش اومد باید کنار هم باشیم

تشنه رفتن برا تو

تو خیمه موندن برا من

برنگشتن برا تو

مرثیه خوندن برا من

قمرامون برا تو

هرچی که اختر برا من

پسرامون برا تو

این همه دختر برا من

زخم های شمیشر برا تو

زخم زبون ها برا من